Bocian

Bocian biały jest dużym ptakiem. Ma długość 100-115 cm i wysokość 100-125 cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi 155-215 cm, a jego waga 2,3-4,5 kg. Podobnie jak wszystkie bociany bocian biały ma długie nogi, długą szyję i długi prosty spiczasty dziób. Dymorfizm płciowy nie występuje - obie płcie są identyczne w wyglądzie, z wyjątkiem wielkości - samce są przeciętnie większe od samicy. Upierzenie jest głównie białe z czarnymi lotkami i pokrywami skrzydeł; czarny kolor to efekt występowania w tych piórach pigmentu - melaniny; pióra na piersi są długie i kudłate tworząc kryzę, która jest wykorzystywana w niektórych zachowaniach godowych. Tęczówki są ciemno brązowe lub szare, a skóra wokół oczodołów czarna. Dorosłe ptaki mają jasno czerwony dziób i czerwone nogi, których kolor pochodzi z karotenoidów w diecie. W niektórych częściach Hiszpanii badania wykazały, że pigment jest oparty na ataktyczny pochodzącej z raków wprowadzonego tam sztucznie gatunku Procambarus clarkii a jasno czerwony kolor dzioba widoczny jest już nawet u piskląt, w przeciwieństwie do ciemniejszych dziobów młodych bocianów białych występujących gdzie indziej na świecie.

Jak w przypadku innych bocianów, skrzydła są długie i szerokie umożliwiające im szybowanie. W locie trzepoczącym uderzenia skrzydeł są wolne i regularne. Ptak leci z szyją wyciągniętą do przodu a jego długie nogi wystają daleko poza koniec jego krótkiego ogona. Na lądzie porusza się w wolnym i stałym tempie z wyciągniętą do góry szyją. Odwrotnie, kiedy odpoczywa - często chowa głowę między ramionami. pierzenia nie została dokładnie przebadana, ale wydaje się mieć miejsce w ciągu roku, z pierwotnych lotki zastąpionych w sezonie lęgowym.

Po wykluciu młode bociana białego jest częściowo pokryte krótkimi, rzadkimi, białawymi piórami spodnimi. Ta wczesna warstwa piór jest zamieniana po około tygodniu przez gęstsze pokrycie włochatego białego puchu. Po trzech tygodniach, młody ptak nabywa/otrzymuje czarne i pióra lotne. Podczas wylęgu pisklę ma różowawe nogi, które następnie zmieniają się w szaroczarne. Jego dziób jest czarny z brązowym końcem. W trakcie pierzenia, upierzenie młodego osobnika jest podobne do upierzenia dorosłego ptaka, choć jego czarne pióra mają często brązowy odcień, a dziób i nogi są ciemniejsze, brunatno-czerwone lub pomarańczowe. Dziób jest zazwyczaj pomarańczowy lub czerwony z ciemnym końcem. Dziób staję się całkowicie czerwony (tak, jak u dorosłych ptaków) następnego lata po wykluciu, jednak czarne końcówki utrzymują się u niektórych osobników. Młode bociany przyjmują ostatecznie upierzenie w drugim roku życia.

Upierzenie białe z wyjątkiem czarnych lotek. Nogi i dziób u dorosłych ptaków czerwone, u młodych brudno pomarańczowe. Szyja długa, w locie wyciągnięta do przodu. Skóra wokół oczu czarna, tęczówka ciemno brązowa lub szara. Z uwagi na słabo rozwinięte mięśnie piersiowe częściej posługuje się lotem szybowcowym, czyli wykorzystując powierzchnię swoich skrzydeł i wznoszące, ciepłe prądy powietrzne. Siłą własnych mięśni lata niechętnie i tylko na niewielkie odległości. Sposób lotu jak u bociana czarnego, do wzbicia się w powietrze musi oddać parę podskoków. Odlatuje stadami w sierpniu i wrześniu, a wraca w końcu marca i kwietniu. Charakterystycznym głosem jest klekot, który można usłyszeć w czasie powitania pary ptaków na gnieździe, ale także gdy bocian zostaje zaniepokojony np. pojawieniem się przy gnieździe obcego bociana. Do wydawania tego głosu wygina szyję do tyłu tak, że głowę kładzie na grzbiecie (wyjątkowo robi tak również w locie).