Mewy

Mewy charakteryzują się następującymi cechami:

• zróżnicowana masa ciała (od 100 g do 3 kg)
• brak dymorfizmu płciowego
• polimorfizm wiekowy i słabiej zaznaczony dymorfizm sezonowy
• osobniki dorosłe ubarwione są najczęściej jasno, czasem z domieszką szarego i czarnego
• młode zazwyczaj brunatno-białe
• gęste i zbite upierzenie o dobrze działającym gruczole kuprowym
• krępy tułów o długich skrzydłach, które w większości składają się z długich kości dłoni i lotek
• duża głowa z mocnym, prostym dziobem
• nogi o 3 palcach spiętych błoną pławną, palec tylny słabo rozwinięty lub brak
• duże gatunki późno dojrzewają i przed osiągnięciem dojrzałości płciowej kilkakrotnie zmieniają ubarwienie
• doskonali lotnicy, latając pokonują długie dystanse. Potrafią szybować w czasie burzy i wirować w powietrzu
• dobrze pływają, ale nie nurkują
• na lądzie dobrze chodzą i biegają
• pierzą się 2 razy w roku, po całkowitej wymianie piór jesienią przybierają skromniejsze upierzenie
• żerują zarówno na lądzie, jak i w wodzie; wszystkożerne, choć wyraźnie przeważa pokarm zwierzęcy
• bardzo towarzyskie, często gnieżdżą się w dużych, gwarnych koloniach
• w zniesieniu zazwyczaj 1 do 3 jaj w płytkich jamkach w ziemi
• pisklęta to zagniazdowniki, lecz jeszcze długo po uzyskaniu zdolności do lotu żebrzą o pokarm, wkładany przez dorosłe osobniki prosto do dziobów. Pokryte są gęstym i plamistym puchem

Waszka

Ważki (Odonata) – rząd drapieżnych, starych ewolucyjnie owadów o przeobrażeniu niezupełnym, smukłym ciele, dużych oczach złożonych, krótkim tułowiu, silnie wydłużonym odwłoku i dwóch parach skrzydeł. W stanie spoczynku utrzymują skrzydła rozłożone na boki lub podniesione do góry. Tradycyjnie zaliczane są wraz z jętkami (Ephemeroptera) do grupy prymitywnych owadów pierwotnoskrzydłych (Paleoptera), których większość już wymarła. Są związane ze środowiskiem wodnym – larwy żyją w wodzie, a osobniki dorosłe (imagines) przebywają w pobliżu zbiorników z wodą stojącą lub płynącą. Ważki są bardzo dobrymi lotnikami. Latają szybko i bezgłośnie. U większości gatunków jest wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy.

Na świecie znanych jest około 6000 współcześnie żyjących gatunków występujących na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy, głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej, gdzie wykazują się największym zróżnicowaniem gatunków. W Europie stwierdzono występowanie około 130, a w Polsce 73 gatunków ważek.

ŁABĘDZIE

To dostojne ptaki. Łabędzie są pokryte białą szatą z śnieżno-białych piór, które mają około 34 cm, ale tylko dorosłe osobniki.

Samoobrona-Łabędzie, żeby odstraszyć przeciwnika wymachują skrzydłami i syczą aby obronić swoje młode.

Uwaga!-Te jajorodne stworzenia mocno gryzą radze nie próbować głaskać!

Są uważane za znak miłości w wielu bajkach i filmach. Tak uroczo wyglądają gdy się łączą i tworzą ŁABĘDZIE SERCE!♥!

Tygrysy azjatyckie

Te zwierzęta to olbrzymie koty.Kolor ich wspaniałego futra to biało-srebrny w czarne paski. Koty te są mięsożerne. Dorosły samiec może ważyć około 220.kg, a samiczka 140.kg Ciąża trwa 4 miesiące.

Młode tygrysy spożywają codziennie ok.0,6 litrów mleka matki. Lubią się bawić w walkę na niby, ganianie się oraz podgryzanie uszu rodziców. Niemowlęcia rodzą się ślepe.

zapraszamy do komentarzy :)

Bocian

Bocian biały jest dużym ptakiem. Ma długość 100-115 cm i wysokość 100-125 cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi 155-215 cm, a jego waga 2,3-4,5 kg. Podobnie jak wszystkie bociany bocian biały ma długie nogi, długą szyję i długi prosty spiczasty dziób. Dymorfizm płciowy nie występuje - obie płcie są identyczne w wyglądzie, z wyjątkiem wielkości - samce są przeciętnie większe od samicy. Upierzenie jest głównie białe z czarnymi lotkami i pokrywami skrzydeł; czarny kolor to efekt występowania w tych piórach pigmentu - melaniny; pióra na piersi są długie i kudłate tworząc kryzę, która jest wykorzystywana w niektórych zachowaniach godowych. Tęczówki są ciemno brązowe lub szare, a skóra wokół oczodołów czarna. Dorosłe ptaki mają jasno czerwony dziób i czerwone nogi, których kolor pochodzi z karotenoidów w diecie. W niektórych częściach Hiszpanii badania wykazały, że pigment jest oparty na ataktyczny pochodzącej z raków wprowadzonego tam sztucznie gatunku Procambarus clarkii a jasno czerwony kolor dzioba widoczny jest już nawet u piskląt, w przeciwieństwie do ciemniejszych dziobów młodych bocianów białych występujących gdzie indziej na świecie.

Jak w przypadku innych bocianów, skrzydła są długie i szerokie umożliwiające im szybowanie. W locie trzepoczącym uderzenia skrzydeł są wolne i regularne. Ptak leci z szyją wyciągniętą do przodu a jego długie nogi wystają daleko poza koniec jego krótkiego ogona. Na lądzie porusza się w wolnym i stałym tempie z wyciągniętą do góry szyją. Odwrotnie, kiedy odpoczywa - często chowa głowę między ramionami. pierzenia nie została dokładnie przebadana, ale wydaje się mieć miejsce w ciągu roku, z pierwotnych lotki zastąpionych w sezonie lęgowym.

Po wykluciu młode bociana białego jest częściowo pokryte krótkimi, rzadkimi, białawymi piórami spodnimi. Ta wczesna warstwa piór jest zamieniana po około tygodniu przez gęstsze pokrycie włochatego białego puchu. Po trzech tygodniach, młody ptak nabywa/otrzymuje czarne i pióra lotne. Podczas wylęgu pisklę ma różowawe nogi, które następnie zmieniają się w szaroczarne. Jego dziób jest czarny z brązowym końcem. W trakcie pierzenia, upierzenie młodego osobnika jest podobne do upierzenia dorosłego ptaka, choć jego czarne pióra mają często brązowy odcień, a dziób i nogi są ciemniejsze, brunatno-czerwone lub pomarańczowe. Dziób jest zazwyczaj pomarańczowy lub czerwony z ciemnym końcem. Dziób staję się całkowicie czerwony (tak, jak u dorosłych ptaków) następnego lata po wykluciu, jednak czarne końcówki utrzymują się u niektórych osobników. Młode bociany przyjmują ostatecznie upierzenie w drugim roku życia.

Upierzenie białe z wyjątkiem czarnych lotek. Nogi i dziób u dorosłych ptaków czerwone, u młodych brudno pomarańczowe. Szyja długa, w locie wyciągnięta do przodu. Skóra wokół oczu czarna, tęczówka ciemno brązowa lub szara. Z uwagi na słabo rozwinięte mięśnie piersiowe częściej posługuje się lotem szybowcowym, czyli wykorzystując powierzchnię swoich skrzydeł i wznoszące, ciepłe prądy powietrzne. Siłą własnych mięśni lata niechętnie i tylko na niewielkie odległości. Sposób lotu jak u bociana czarnego, do wzbicia się w powietrze musi oddać parę podskoków. Odlatuje stadami w sierpniu i wrześniu, a wraca w końcu marca i kwietniu. Charakterystycznym głosem jest klekot, który można usłyszeć w czasie powitania pary ptaków na gnieździe, ale także gdy bocian zostaje zaniepokojony np. pojawieniem się przy gnieździe obcego bociana. Do wydawania tego głosu wygina szyję do tyłu tak, że głowę kładzie na grzbiecie (wyjątkowo robi tak również w locie).

Wilki

To fotografia dorosłych wilków.Dbają o swoją sierść i o sierść swoich młodych.To rasa wilków szarych zamieszkują one lasy,równiny,tereny bagienne oraz góry Eurazji i Ameryki Północnej.

To fotografia młodych wilków śnieżnych.  Mieszkają na terenach zaśnieżonych (nie wiemy dokładnie gdzie). Często bawią się ze swoimi rodakami.

Fauna i Flora

Fauna

Najważniejszymi zwierzętami Parku są ptaki. Sklasyfikowano tu około 260 gatunków ptactwa z czego połowa to ptactwo wodne i błotne. Dla ochrony miejsc lęgowych na jeziorach Łebsko i Gardno utworzono ścisłe rezerwaty: Rezerwat przyrody Gackie i Żarnowskie Lęgi, Klukowe Lęgi, Gardnieńskie Lęgi i Ciemińskie Błota. Podczas jesiennych i wiosennych przelotów przelatują tędy gatunki z północy, a niektóre zimują. Na brzegach jezior gniazda swe zakładają łabędzie, mewy, kaczki, perkozy, łyski i rybitwy. Na bagnach bytują bataliony, bekasy, kuliki, czaple i żurawie. Natomiast w lasach można spotkać bielika, rybołowa i sowy – m.in. puchacza. W lasach gnieżdżą się również bardziej pospolite ptaki jak myszołów, sikora, kruk czy dzięcioł.

W Parku żyją również owady na czele z rzadkimi motylami, chrząszczami i skoczogonkami, z płazów znajdziemy ropuchy i żaby, natomiast gady reprezentują jaszczurki, padalec iżmija zygzakowata. Z ssaków większych zobaczymy tutaj łosia, jelenia, sarnę, daniela i dzika, natomiast z małych lisa, gronostaja, jenota, borsuka, wydrę, piżmaka oraz bobra. Do osobliwości świata zwierzęcego należy zaliczyć pojawiające się tutaj od czasu do czasu foki i morświny.

Daniela

Flora

Na terenie Parku występują zbiorowiska: wydmowe, torfowiskowe, łąkowe i leśne z czego 10% to bory. Odnaleźć tu można naturalneciągi sukcesyjne, od roślin pionierskich pojawiających się na plażach do typowych nadmorskich borów bażynowych. Pionierskim gatunkiem trawy rozpoczynającej sukcesję na plażach i pomiędzy wydmami jest piaskownica zwyczajna, za nią wchodzi większa wydmuchrzyca piaskowa, turzyce, a następnie krzewy i porosty. Ostatnim etapem ekspansji roślinności jest występujący na piaskach i wydmach szarych bór bażynowy.

Na grząskim podłożu w Parku rosną olsy z paprociami i krzewami czarnej porzeczki, bór bagienny mieszany z wrzoścem tworzącym wrzosowiska oraz buczyna pomorska z kostrzewą leśną w runie.

Ogółem w Parku występuje około 920 gatunków roślin naczyniowych, 165 gatunków mszaków, 500 gatunków glonów, 430 gatunków grzybów, z których 77 jest objętych ochroną ścisłą, a 15 częściową. Należą do nich między innymi: widłak torfowy, mikołajek nadmorski, zimoziół północny, rosiczka okrągłolistna, storczykowate, turzyca piaskowa,długosz królewski, poryblin jeziorny, malina moroszka. Ta ostatnia to relikt polodowcowy, który ma tu największe w Polsce stanowisko.

Z grzybów chronionych występują: smardz, purchawica olbrzymia, szmaciak gałęzisty isromotnik bezwstydny. Ponadto występuje tu około 500 gatunków glonów, a kilkadziesiąt ma tu swoje jedyne stanowisko.

Storczykowate

Miłego czytania ;)

Słowiński Park Narodowy

Wędrujące piaski 

Niektóre wydmy są kilkakrotnie wyższe od drzew.

Największą atrakcją tego nadmorskiego Parku są wędrujące wydmy.Mówimy, że wydmy wędrują, 

ale czy mają nogi? Oczywiście, że nie! Wydmy wędrują, kiedy wiatr przenosi z miejsca na miejsce piasek, 

a tym samym przesuwa całą wydmę. Kiedy wydma na swej drodze napotka las, zasypuje go, a kiedy powędruje dalej, po lesie zostają obumarłe drzewa.

Za kilka chwil dodamy zwierzęta, które występują w  Słowińskim Parku Narodowym :)

Zwierzęta domowe

To nasze ukochane pupile.

Ja (Julia) mam psa, który wabi się Rysiu.

A ja (Wika) mam psa Puszka i chomika Kulkę.

A TERAZ PORADY DLA WAS!

Oto filmiki.

Pies:

DAJ GŁOS - zabawy, wychowanie i szkolenie psów

• autor: Justyna Wójcik

• 4:41

  DAJ GŁOS - Masaż relaksujący dla psów - T Touch - jak zrobić?

• 3:04

  DAJ GŁOS - Jak pies z kotem, czyli jak oswoić psa z widokiem kota :)

Wyświetl całą playlistę ( 8 filmów)

Kot:

Kot Z Piekła Rodem Odc 2

• autor: gooodthingss
• 1 rok temu
•  14 895 wyświetleń

garść recept na to, jak wychować nieznośnego kota. Koci behawiorysta pomaga właścicielom zapa…

Królik:

 3:00

Karmienie i sprzątanie po królikach

• autor: Rolnikzredzin12
• 5 mies. temu
•  8 406 wyświetleń

Dzięki za 100 widzów! Kiedyś gdy zakładałem hodowle królików szukałem filmów z ich udziałem, al…

• HD

Papuga:

Wystawa ptaków - Kanarki i papugi - ŁDK Lodz Poland

• autor: HD Stevenlodz wydarzenia 3D
• 1 rok temu
•  901 wyświetleń

• 
  

• 
  

A wy jakiego pupila macie?

Suseł

Oto zdjęcie dorosłego osobnika.

Suseł moręgowany  – niewielki gryzoń z rodziny wiewiórkowatych zamieszkujący tereny Europy Środkowej i Wschodniej. W Polsce susła moręgowanego uznano za gatunek „zanikły lub prawdopodobnie zanikły” i objęto ścisłą ochroną gatunkową. Od 2005 w województwie opolskim, a od 2008 także w dolnośląskim prowadzi się reintrodukcję gatunku.

Susły żyją w koloniach. Cechą charakterystyczną ich trybu życia jest sezonowa zmienność aktywności. W drugiej połowie lata S. citellus przygotowują się do przetrwania zimy i ich dobowa aktywność ulega znacznemu skróceniu, zaś zimę przesypiają w indywidualnych norach. W tym okresie temperatura ich ciała obniża się do 1,8–2,0 °C, a serce znacznie spowalnia swoją pracę.

Świetliki

 

Świetlik świętojański  - jeden z trzech gatunków świetlika występujących na terenie Polski, szczególnie skraje lasów obficie porośnięte krzewami, zbiorowiska wysokich bylin, pobrzeża żywopłotów i parki. Osobniki obu płci bardzo różnią się wyglądem. Samiec ma ok. 1 cm długości i jest uskrzydlony, podczas gdy przypominająca larwę samica osiąga długość 1,5-2 cm i nie jest uskrzydlona. Obie płcie mają na spodzie odwłoka narządy świetlne.

Dorosłe osobniki żyją krótko i nie pobierają żadnego pokarmu. Świetliki nocami od czerwca do lipca latają poszukując samic, które siedząc na roślinach przywabiają świeceniem potencjalnych partnerów. Zapłodnione samice składają jaja do ziemi.

Rozwój: larwy płci żeńskiej, które również potrafią wytwarzać światło, przebywają na powierzchni ziemi, gdzie polują na ślimaki. Przed przepoczwarczeniem zimują dwukrotnie.

Światło wytwarzane przez świetlika świętojańskiego powstaje w wyniku reakcji chemicznej dzięki enzymowi lucyferazie. Świetliki mogą dowolnie światło "włączać i wyłączać". Światłu, które wytwarzają, nie towarzyszy ciepło, a więc ciało chrząszcza nie ulega nagrzaniu.

Dzisiejszego dnia znalazłyśmy i umieściłyśmy w specjalnym pojemniku na owady piękną, białą ćmę.

Miała opierzone skrzydła i delikatne odnóża. 

Oto fotografia, którą zrobiłyśmy naszym aparatem=D

Witamy na naszym blogu!

Znajdziecie tutaj różne fotografie zwierząt i informacje o tych niesamowitych zjawiskach.

Jesteśmy nastoletnimi kuzynkami, które udowodnią że natura jest piękna i niesamowita. 

Nasze informacje dodawane są co 2 tygodnie.

Jeżeli macie jakiś problem z przedmiotu (przyrody=D) to zapraszamy do czytania naszych ciekawostek.

Zadawajcie pytania w komentarzach. My na nie na pewno odpowiemy.

Pozdrawiamy Wiktoria i Julia!